"The reason I wrote my books in the first place was to preserve the stories of my childhood for today's children, to help them to understand how much America had changed during my lifetime..." Laura Ingalls Wilder (1867 - 1957)

Monday, January 11, 2010

කාලෙකට ඉස්සර...

              මගේ ජීවිතේ ගෙවුන ලස්සනම කාලේ තමයි පාසල් ජීවිතේ අන්තිම අවුරුදු 2, කොටින්ම කිව්වොත් A/L කාලේ. ඒ කාලේ කරපු කියපු දේවල් ගැන නෙමෙයි මම දැන් කතා කරන්න යන්නේ මොකද ඒවා මෙහෙම පොඩි ලිපියකින් ලියන්න බැරි නිසා. මොකක් හරි හේතුවක් නිසා ඒ කාලෙ මගේ අතින් එක එක දේවල් ලියවුනා. මම එහෙම කියන්නෙ ගොඩක් දේවල් හිතලා කල්පනා කරලා ලියපු දේවල් නෙමෙයි නිසා.සමහරවිට හිතේ කිසිම ප්‍රශ්නයක් නැතුව සැහැල්ලුවෙන් සතුටින් හිටපු නිසා වෙන්න ඇති. දැන් ඉතින් තියෙන ප්‍රශ්නත් එක්ක ඔය කිසිම දෙයක් ඔළුවට එන්නෙ නෑනෙ.
                මම මේ දැන් Upload කරන නිර්මාණ වැඩි හරියක්ම ඒ කාලේ ලියවුන දේවල්. එත් ඉතින් මතක තියෙන විදියට තමයි මේ ටිකත් ලියාගත්තේ (ලියුම් කෑල්ල ඇරෙන්න). මොකද ඕවා ලියලා ඇත්තෙ තැන් තැන් වල, (Tutes වල Hand bills වල පොත්වල අන්තිම පිටුවේ...)  ලංකාවෙ හිටියනම් හොයාගන්න තිබුනා ගොඩක් ඒවා. ඒත් ඉතින් දැන් කරන්න දෙයක් නැති නිසා මතක තියෙන දෙක තුනක් ලියලා දැම්මා. අම්මට කිව්වොත් නම් හොයලා එවයි, ඒ උනාට ඕවා හොයන්න ගිහින් තව මොන මොන ඒවා අම්මට මාට්ටු වේයිද කියලා Sure නැති නිසා ඒ අදහස අත ඇරලා දැම්මා. ලංකාවට ගිය දවසක ඒවා හොයලා බලන්න ඕනෙ. එතකන් ඉතින් ඉඩක් තියෙන වෙලාවක මේ පැත්තටත් ඇවිත් තියෙන දෙයක් කියවලා බලලා Comment එකක් එහෙමත් දාලම යන්න කියලා නවක Blogger කෙනෙක් විදියට හැමෝටම කරන විවාත ආරාධනාවක් මේක...... ඒ එක්කම කියන්න ඕනෙ මම "නින්ද නේන රාත්‍රියේ" දි කිව්වා අහම්බෙන් දැකපු සිංහල Blog එකක් ගැන, ඒක තමයි නොදරුවාගෙ "නිකමට වගේ" Blog එක. ඉතින් ඔබට බොහොමත්ම ස්තුතියි නොදරුවා..

නොයන් ළඳේ මා හැරදා...


          මේ කවිය (මට හිතෙන්නේ ඒක කවියක් කියලා) මම හිතලා ලියපු එකක් නම් නෙමෙයි, සෙනසුරාදා පාන්දරක Class යන්න Ready වෙන ගමන් නිකන්ම හිතට ඇවිත් කොල කෑල්ලක කුරුටු ගාපු වචන ටිකක්. මේක මගේ පොතක තියෙනවා දැකපු Class එකේ යාළුවෙක් කොලේක ලියාගෙනත් ගියා ගෑනු ලමයෙකුට දෙන්න කියලා, හැබැයි ඊට පස්සේ මොනවා උනාද කියලා නම් දන්නේ නෑ.


හිරු ගිලුනු අමාවක අහස් කුස කළු වෙලා
අඳුර අතරින් උනත් දැක්කෙ ඔබෙ පෙම් සිනා
යන්න නම් එපා මගෙ පෙම් සිහින බිඳ හෙලා
කඳුලු බිඳුවක් වෙලා දෙනෙත් අග පීදෙනා..


සියොත් කැල ගයන පෙම් ගී ගියත් ගොළු වෙලා
ලොව සුවඳවත් කරන මල් ගියත් පර වෙලා
හිරු ගියත් ලෝකයම අඳුරු කර හැර දමා
මා ලඟින් ඉන්න ඔබ හැමදාම හිනැහිලා...


( දිනේ හරියටම මතක නැති වුනත් 2002 වෙන්න ඕනෙ)

අහිමි වූ පෙම්වතී...

 
           මුලින්ම කියන්න ඕනෙ මෙක මගේ පෞද්ගලික අත්දැකීමක් නම් නෙමෙයි. මේක ලියවුනේ මට මතක විදියට class එකක ඉන්න ගමන් අතේ තිබුන පොඩි hand bill එකක. මේක කවියක්ද නිසඳැසක්ද එහෙමත් නැත්නම් නිකන්ම නිකන් ලියුමක්ද කියලා මම දන්නේ නෑ. මේක මොන හේතුවකට ලිව්වද කියලත් මම දන්නෙ නෑ. ඔයාලම කියවලා බලන්නකෝ...


යා මාව මේ ලෝකෙ තනි කරලා අතරමං කරලා ගියාට, මගේ හිතේ ඔයා ගැන තරහක් නෑ. ඔයාට වෛර කරන්න තියා එහෙම හිතන්නවත් මට බෑ.
ඔයා මාව ඇඬෙව්වත් මට මොන තරම් රිද්දුවත්, මං විඳපු ඒ හැම දුකක්ම හැම වේදනාවක්ම ඔයාටත් ලබා දෙන්න කියලා මං දෙවියන්ට කියන්නෙ නෑ. ඔයාට මේ තරම් ආදරේ කරපු, ආදරේ පිරිලා තිබුන හිතකින් මං කොහොමද එහෙම කරන්නේ.. මගේ ජීවිතේටත් වඩා ආදරේ කරපු ඔයාට මං කොහොමද වෛර කරන්නෙ, මගෙ හිත එච්චර දරුණු නෑ.


දා මං දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලුවෙ ඔයාට කවදාවත් දුකක් වෙන්න එපා කියලා, හැමදාම සතුටින් තියන්න කියලා. අදත් මම දෙවියන්ගෙන් ඉල්ලන්නෙ ඔයා මට දීපු මේ දුක වේදනාව ඔයාට නම් කවදාවත්ම ලැබෙන්න එපා කියලා.
එදා අපි කොච්චර සතුටින්ද හිටියේ.. ලස්සන ලස්සන තැන්වල ඇවිදින්න ගිය හැටි, අපි කතා කරපු දේවල්, අපේ අනාගතේ ගැන ඔයා කියපු දේවල්.. මෙච්චර ඉක්මනට ඔයාට අමතක වුනේ කොහොමද කියලා මට හිතාගන්නවත් බෑ. මගේ හිතේ නම් ඒවා සදාකාලික මතකයන් විදියට රැඳිලා තියේවි, පුර හඳ නැතුව පාළුවට ගිය මගේ හිත් අහසෙ තරු රටා අතර සුදු පාටට දිළිසෙන 'සීරියස්' තාරකාව වගේ ඒ මතකයන් බැබළේවි.


දරේ කියන්නේ කවදාවත් වෙනස් වෙන විනාශවෙන දෙයක් නෙමෙයි, ආදරේ සදාකාලිකයි. මං ඔයාට දීපු ආදරෙත් එහෙමමයි. ඔයාව මට ලබාගන්න බැරි උනාට , ඔයා මගේ අහිංසක හිත බිඳලා දැම්මට මගේ ආදරේ වෙනසක් නෑ, ඒක අයිති ඔයාටයි.. ඔයාට විතරමයි.යාළුවො මට හිනාවෙනවා.. "එක මාළුවද බන් මූදෙ ඉන්නේ?" උන් හැමෝම කිව්වෙ එහෙමයි. ඒත් මගේ හිත ගත්ත මාළුවා නැතුව වෙන මාළු කොච්චර හිටියත් මට වැඩක් නෑ.
ආදරේ සුන්දරයි.. කව්දෝ පණ්ඩිතයෙක් එහෙම කියලා තිබුනා මට මතකයි. මාත් ඒ කාලෙ හැමෝටම කිව්වෙ එහෙම තමයි. ඒකෙ ඇත්තකුත් නතුවාම නෙවෙයි, ඒත් 'ආදරේ සුන්දර වරදක්' කියන එක ඊට වඩා කොච්චර ගැලපෙනවද කියලා මට දැන් තේරෙනවා.


මේ ආත්මෙදි ඔයාව මට හිමි නැතුව ඇති, ඒත් තව ආත්ම හතකදිවත් මගෙ හිතේ ඔයාට දීපු තැන වෙන කෙනෙකුට ඉඩ නෑ. වෙන කාටවත් එතෙන්ට එන්නත් බෑ. ඒ තැන අයිති ඔයාට විතරයි.
මේ ආත්මෙදි ඔයාගෙ හිමිකාරයා වෙන කෙනෙක් වෙන්න ඇති, ඒ කවුද කියලා මම දන්න නෑ. මම ඒක හොයන්නෙත් නෑ.


වුනාට ඊළඟ ආත්මෙදි නම් එයාට ලං වෙන්නවත් බෑ. මං ඔයාගෙ මතක හිතේ පුරවගෙන, මේ දුක හිතේ තදකරගෙන මේ ආත්මෙ ගෙවාගන්නම්.. හැබැයි ඊළඟ ආත්මේ.....

ඒ ආත්මෙදි නම් ඔයා මගේ... මගේ විතරමයි........


(30/04/2002)

අසම්මතයේ පෙම් කතාවක්...

        

    ලියපු දවසත් එක්ක බලද්දි මේකත් ඉතින් හීනයක්ම තමයි...

සිටිය කල පාළුවෙන්
මගේ සිත දවි දෑවී
ඔබයි මා සිත් අහස
එකළු කල සඳවතී..


දැන් සිතම සිත්තමකි
ඔබේ රුව ඇඳි ඇඳී
මකන්නට තියා මට
සිතන්නට වත් බැරී..


ලෝකයම බලන මුත්
අප දෙසට එබි එබී
අසම්මත පෙමක් යැයි
කියනමුත් යලි යලී..


ඔබ සිටී නම් ලඟින්
මා නෙතට පෙනි පෙනී
ඉන් එහා ලෝකයක්
කිසි දිනෙක මට නැතී..


එක් වෙන්න නොහැකි මුත්
රන් හුයෙන් අත් බැඳී
ඔබ මගෙයි මා ඔබෙයි
සදාකල් හද බැඳී....


(05/10/2005)

මගේ ආදරය..

රුවන් තරු මල් දිලෙන නිල් අහස් වියන යට
සෝ සුසුම් ගලා යන කුරිරු ලෝ තලය මත
ඔබේ නෙත් කෙවෙනි වෙත නෙත් යොමා සිටින සඳ
සැබැවින්ම පෙනුනෙ මට ආදරයෙ ගැඹුරු බව...

වළාවක් ලෙසින් සුදු පාවෙනා ගුවන් ගැබ
අයාලේ පාව ගිය මා සිතම නිසළ කල
ඔබෙන් තොර ලෝකයක් ගැන සිතන්නේ කෙලෙස
හදවතම පුදකරපු නිසා දුටු මුල් දිනම...

නේක මල් පීදුනත් ලොව පුරා ලස්සනට
සුවඳ විහිදෙන මලක් තිබුනෙ නෑ ඒ අතර
වන මලක් වෙලා මගෙ ලෝකයම සුවඳ කල
කුමරියේ ඇත්තටම ආදරෙයි ඔබට මම...

(17/ 01/2003)

Friday, January 8, 2010

නින්ද නේන රාත්‍රියේ...

කොහොම පටන් ගන්නද කියලා හිතාගන්න බැරි උනත් කොහොමහරි පටන් ගන්න ඕනෙ නිසා මගේ විස්තරේ කියලම පටන් ගන්නම්.
මතක ඇති කාලෙකින් මම නම් රෑට නිදාගෙන නෑ.. ඇති වැඩකටම නෙමේ කිසිම හේතුවක් නැතුවත්, ඇත්තම කිව්වොත් මට රෑට නින්ද යන්නේ නෑ.. මට නිශාචරයා කියලා card 1 ක් දැම්මේ ඇත්තටම මගේ අම්මා, ඒ ඉතින් සෑහෙන කාලෙකට කලින්. ඒ කාලෙ නිදි මරන්න එක එක හේතු තිබුනා. පොත් කියවන පිස්සුව මට අකුරු දැනගත්ත දවසේ ඉඳලම තිබුන එකක් ඒකට පස්සෙ කාලෙක එකතු උනා Computer games, Movies, Parties... ඒ මදිවට දැන් මොන ලෝකෙ ඉන්නවද කියලවත් දන්නෙ නැති කෙල්ලො ගැන හිත හිත නිදි මරපු කාලෙකුත් තිබුනා. මොනවා උනත් A/L කාලෙ නම් සනීපෙට නිදාගත්තා මොකද පාඩම් කරන්න ඔනෙ කියලා හිතපු ගමන් හෙණ ගැහුවා වගේ නින්ද යනවනේ.. :-) 
ලංකාවෙ ගතකරපු ඒ කාලේ එක අතකින් සුන්දරයි... ඒ ජීවිතේ කරගහගෙන කැන්ගරු රටට ගොඩබැහැලා අසීමිත නිදහසක් එක්ක අසීමිත දුක් කරදර ජීවිතේ වටේ පටලවාගත්ත අපිට ජීවිතේ විඳින්න වෙලාවක් නෑ.. රෑ තිස්සෙ නිදිමරලා පුරුදු නිසා රෑට වැඩ කරන එක නම් අවුලක්ම නෑ.. අවුලකට තියෙන්නේ වැඩ නෑ කියලා ආසාවකටවත් රෑකට නිදාගන්න බැරි එක. 
මේ නිදහස වැඩිකමටම බේබදුකමත් අම්බානෙකට වැඩියි ඇයි ඉතින් රෑට ගෙදර යන්න ඔනෙ කියලවත් යද්දි කෙලින් යන්න ඔනෙ කියලවත් දෙයක් තියෙන එකක්යැ... මේ ජීවිතේ මෙහෙම ගිහින් කොහේ නතරවෙයිද කියලා නම් මම දන්නේ නෑ හැබැයි මගේ ජාතකේ කියවන එකනම් දැන් ඇති වෙලා කියලා මම හොඳටම දන්නවා... :-)
කොහොම උනත් මං වගේ නින්ද යන්නෙ නැති තවත් කවුරු කවුරු හරි ඇති කියලා හිතුන නිසයි මේ වගේ BLOG 1ක් පටන් ගන්න හිතුනේ. නින්ද යන්නෙත් නැති එකේ කරන්න දේකුත් තියෙන්න එපැයි..
BLOG 1ක් පටන් ගන්න කාලෙක ඉඳන් හිතාගෙන හිටියත් ඒක කරන්න ලබුනෙම නෑ. අන්තිමට ඒක කරන්නම ඕනෙ කියලා Kick 1ක් ආවේ අහම්බෙන් වගේ දැකපු සිංහල BLOG 1ක් නිසා.
කොහොම කොහොම හරි යන්තම් ඔන්න වැඩේ පටන් ගත්තා. ලියන්න පටන් ගත්තම ඒකත් නවතින පාටක් නෑ වගේ. දැන් නම් මේක ඇදෙනවා වැඩියි කියලා මටම තේරෙන නිසා මම මෙතනින් අදට නවතින්නම්. මට හිතෙනවා මේ යන විදියට මමත් මොනවා මොනවා හරි දිගටම ලියයි කියලා. ඉතින් එහෙම උනොත් අපි අයෙත් මේ සිහින අඩවියෙදිම මුණ ගැහෙයි.. එතකන් හැමොටම සැපවත් නින්දක් පතන මම.... නිශාචරයා...