මේ කවිය (මට හිතෙන්නේ ඒක කවියක් කියලා) මම හිතලා ලියපු එකක් නම් නෙමෙයි, සෙනසුරාදා පාන්දරක Class යන්න Ready වෙන ගමන් නිකන්ම හිතට ඇවිත් කොල කෑල්ලක කුරුටු ගාපු වචන ටිකක්. මේක මගේ පොතක තියෙනවා දැකපු Class එකේ යාළුවෙක් කොලේක ලියාගෙනත් ගියා ගෑනු ලමයෙකුට දෙන්න කියලා, හැබැයි ඊට පස්සේ මොනවා උනාද කියලා නම් දන්නේ නෑ.
හිරු ගිලුනු අමාවක අහස් කුස කළු වෙලා
අඳුර අතරින් උනත් දැක්කෙ ඔබෙ පෙම් සිනා
යන්න නම් එපා මගෙ පෙම් සිහින බිඳ හෙලා
කඳුලු බිඳුවක් වෙලා දෙනෙත් අග පීදෙනා..
සියොත් කැල ගයන පෙම් ගී ගියත් ගොළු වෙලා
ලොව සුවඳවත් කරන මල් ගියත් පර වෙලා
හිරු ගියත් ලෝකයම අඳුරු කර හැර දමා
මා ලඟින් ඉන්න ඔබ හැමදාම හිනැහිලා...
( දිනේ හරියටම මතක නැති වුනත් 2002 වෙන්න ඕනෙ)
2 ප්‍රතිචාර:
vry creative,great job,keep it up!!
@ Dinesha,
Thanx.. Welcome to සිහින අඩවිය..
Post a Comment
යන ගමන් පුංචියට හරි අඩි සළකුණක් තියලම යන්න... මේ ගමනේ කොහේදි හරි, කවදා හරි අපි ආයෙත් හමුවේවි. එදාට ආපහු හැරිලා බලද්දි ඒ පුංචි සළකුණ ලොකු මතක සටහනක් වෙලා තියෙන්නත් බැරි නෑ....