ලියපු දවසත් එක්ක බලද්දි මේකත් ඉතින් හීනයක්ම තමයි...
සිටිය කල පාළුවෙන්
මගේ සිත දවි දෑවී
ඔබයි මා සිත් අහස
එකළු කල සඳවතී..
දැන් සිතම සිත්තමකි
ඔබේ රුව ඇඳි ඇඳී
මකන්නට තියා මට
සිතන්නට වත් බැරී..
ලෝකයම බලන මුත්
අප දෙසට එබි එබී
අසම්මත පෙමක් යැයි
කියනමුත් යලි යලී..
ඔබ සිටී නම් ලඟින්
මා නෙතට පෙනි පෙනී
ඉන් එහා ලෝකයක්
කිසි දිනෙක මට නැතී..
එක් වෙන්න නොහැකි මුත්
රන් හුයෙන් අත් බැඳී
ඔබ මගෙයි මා ඔබෙයි
සදාකල් හද බැඳී....
(05/10/2005)
0 ප්රතිචාර:
Post a Comment
යන ගමන් පුංචියට හරි අඩි සළකුණක් තියලම යන්න... මේ ගමනේ කොහේදි හරි, කවදා හරි අපි ආයෙත් හමුවේවි. එදාට ආපහු හැරිලා බලද්දි ඒ පුංචි සළකුණ ලොකු මතක සටහනක් වෙලා තියෙන්නත් බැරි නෑ....